Pulletjes

Elke woensdag haal ik mijn twee nichtjes van school.

Nou denk je waarschijnlijk; wat kan mij jouw nichtjes schelen en dat snap ik. 

Geef het even.

Ik zal ze kort toelichten.

Waar mijn jongste nichtje kwispelend iedere hond achterna rent, kijkt de oudste analyserend de kat uit de boom. 

Beiden nemen het concept huisdier uiterst serieus. Zo zijn ze momenteel in een vurige concurrentiestrijd verwikkeld met Eddie -mijn kat- om mijn liefde en aandacht. 

Iets wat ik zowel zorgwekkend als volledig terecht vind.

Ze hebben zelf een hamster. Om privacy redenen noem ik hem Kiwi.

Kiwi heeft een buizen installatie van 25 meter verspreid over 2 verdiepingen; een weekendverblijf met een lift en een zomerhuis.

Mijn nichtjes hebben mij persoonlijk aangemeld bij de dierenambulance. Een aantal jaar geleden, op het rondtrekkende festival ‘De Parade’. Ik ging even plassen en had ze voor de zekerheid bij de EHBO geparkeerd. Met op bijdehandjes mijn telefoonnummer geschreven. Daar zat iemand van de dierenambulance. Een week later had ik mijn sollicitatiegesprek. 

Ze waren toen 5 en 7 en ik zeurde er inderdaad oprecht al jaren over dat ik vroeger toen ik klein was, later als ik groot zou zijn bij de dierenambulance wilde werken.

Goed, ik haal ze dus uit school. Op de fiets!

Nou kunnen er vast een heleboel nichtjes al fietsen, maar toch; als je zelf alleen een kat hebt opgevoed blijft het een indrukwekkend gebeuren.

Terwijl we naar huis fietsen, is het tijd voor onze vaste rubriek: Wat hebben Henk en Marleen gisteravond meegemaakt op de dierenambulance? 

Dit is fijn voor mij, want met maar best weinig uren tussen mijn dienst en de schoolbel, geeft dit moment me de kans om al vertellend orde te scheppen in de hectiek van de vorige avond. Want luisteren zullen ze, aangezien ze toch de aanstichters van dit alles blijven.

Zo herbeleven we bijvoorbeeld de gezinshereniging met de puppy, haal ik de kitten nog een keer uit de breidoos en zet ik al die duiven een-voor-een nogmaals terug in hun kracht.

Tot vorige week. 

Vorige week ging er namelijk van alles behoorlijk mis. 

Ik vertelde net enthousiast het verhaal van de re-integrerende postduif toen plots een eend mijn eerste nichtje uit koers bracht. Nummer twee schrok daarvan en ging richting de sloot. Ik als hekkensluiter vond dit iets te veel Sophie's Choice en ging met gepast gevoel voor dramatiek dwars liggen. De eend was allang gevlogen maar wie reed er toevallig net langs om mijn schoen weer uit het water te halen? Inderdaad, de dierenambulance! 

Helden. 

Het cirkeltje is weer rond en wat mij betreft is dit best een sympathieke illustratie van elke speler.

Ik wil mijn nichtjes ook weer niet te veel op de borst kloppen hoor, maar deze twee pulletjes zijn wel echt mijn allerste lievelingsdiertjes. 

Uiteraard samen met Eddie.