Pagina's

Thursday, September 15, 2011

Crowdsourcing my mom.

Mijn moeder heeft mij het leven gegeven.
Dus ik moet een beetje oppassen wat ik schrijf.
Anders ontneemt ze me het zo weer.
Maar toch licht ik een lipje van mijn luier, want zo ben ik.
Mijn moeder heeft rood haar.
Van haarzelf, zegt ze.
Maar mijn oma had ook rood haar.
Dus misschien heeft ze het wel van mijn oma.

Ze zeiden vroeger altijd : “Hee stoplicht: Spring eens op groen.”
Ik moest daar altijd hard om lachen, om dat verhaal.
Mijn moeder niet zo hard. Althans, niet vroeger.
Daarom droeg ze vroeger soms een kruimeldief met zich mee om deze op het hoofd van de pestkopf te zetten.
Deze had ze niet van mijn oma.
Mijn moeder is nu in ieder geval heel mooi.
Ze sport heel vaak en lacht meestal.
Als wij nieuwe mensen ontmoeten, stelt mijn moeder zich altijd voor als mijn zus.
Ik heb echter geen zus.
Maar die nieuwe mensen knikken toch begripvol.
Mijn moeder heeft een speciale vriendinnengroep.
Een groep van vijf vrouwen van middelbare leeftijd.
Ze noemen zichzelf ‘de Meiden’.
Wanneer er iemand van hen jarig is, gaan ze altijd met z’n allen eten en drinken.
Er is elke week iemand van hen jarig.
 
Mijn moeder heeft al jaren last van haar elleboog.
Omdat ze na een van die verjaardagsetentjes schrok van een hond, en pardoes tegen een paal aanfietste.
Het kwam niet door de alcohol, zei ze.
Het kwam door de hond.
En het paaltje.
“Die stomme kut hond.”
Hoor ik het paaltje nog vaak zeggen.
Het mooie van mijn moeder is, dat ze al na 1 wijntje begint te rebelleren.
En hysterisch gaat lachen.
Meestal om haarzelf.
En om Michael Reiziger.
Ik vind het altijd heel erg leuk als mijn moeder een wijntje drinkt.

Ook zonder wijntje hoor. Is ze leuk.
Zo spelen wij in de auto altijd het spelletje van toeteren naar een voetganger langs de weg.
En dan heel hard de andere kant op zwaaien.
Maar daar loopt dan niemand.
Geestig, niet?

Mijn moeder houdt van Sudoku bij de koffie, maar haat kruimeltjes bij de thee.
Ze vindt GTST helemaal geweldig.
Noemt Jennifer Lopez óf Jennifer Lo óf J Lopez.

Mijn moeder eet –overigens heel charmant- met de snelheid alsof er een vliegtuigraampje open is gezet.
Om dan 4 keer op te scheppen en dan vervolgens te zeggen dat ze dan “Ach, morgen wel niet eet”.
Ze schroomt ook niet tegen mensen met een lelijk shirt te zeggen: “WAT?! Ik versta u niet. Uw shirt schreeuwt.”

Omdat een schriftelijke obade aan je moeder heel mooi is;
En heel sentimenteel enzo;
En dat ook een beetje op mijn Bucketlist had moeten staan: 
(Zie onder, red. Red. ben ik zelf. Dit vind ik raar.)
R
oep ik hierbij iedereen op om mij te mailen met verhalen over haar.

(Als je haar kent uiteraard.)
(Maar iedereen kent haar.)
(Of heeft in ieder geval een Vriendschapsverzoek van haar gehad op Facebook.)
Goed: Verhalen dus.
‘Crowdsourcing my mom’.

Slechte of goede anekdotes: ze zijn bij haar allemaal eender.
De goede zijn zo slecht nog niet en de slechte zijn beter. 
Want zoals mijn lieve opa altijd bromde:
“ Zoals de moeder van Marleentje, zo is er maar eentje.”

Je vindt mij op mwiedhaup@gmail.com

No comments:

Post a Comment