To Do Before I turn Old

Ik ben ooit, vroeger toen ik nog jong was, een to-do-lijst begonnen. Want dat deed je toen: Een to-do-lijst beginnen. ‘To Do Before I Am 30’, noemde ik hem in het vreemde Engels. 

Nachtenlang lag ik ijverig in bed. Te denken en te schrijven. Met de zaklamp tussen mijn been en de bedstee geklemd. Mijn handjes boven de deken. De inkt en tipp-ex was in huize Wiedhaup niet aan te slepen en de piepers van mijn moeder waren meestal al koud als ik mij zuchtend van mijn lijst afwendde. Het zou een levenswerk worden. Mijn levensweg naar de top. De routekaart naar mijn volmaaktheid. En naar wereldvrede. Altijd naar wereldvrede.

En toen plots uit het niets -en de VS- was er Beverly Hills 90210. Mijn afvinkvakjes werden vervangen door roze hartjes en ridicule namen als Brandon en Brenda, Dylan en Mister Silver. Mijn ijverige avondjes in bed waren voorbij. De handjes waren niet altijd meer boven de dekens. De lauwe piepers van mijn moeder werden puberaal terug naar haar hoofd geslingerd. Want ze was immers “zelf een pieper. Tssah”.

Zaterdag 6 augustus word ik dan toch echt 30. En mijn lijst, waar ijverig mijn kinderjaren in zijn gestoken, loopt af. Reden te meer om hem nog eens uit het stof te halen. Ik heb ‘m ingescand op rechts. Dat leest wel zo lekker mee.

Helaas moet ik concluderen dat een aantal belangrijke doelen van de lijst niet zijn behaald. Maar er is er ten minste 1 die ik nog op de valreep kan waarmaken. En als ik daarvoor het heft in eigen boezem moet nemen, dan goshdarned so be it.

De jonge Marleen in ons heeft het verdiend.