Mijn Buurvrouw

Mijn buurvrouw is Frans. 

Dat weet ik omdat ze Frans spreekt. 

Maar ik heb het haar eigenlijk nooit gevraagd. 

Mijn Frans is niet zo goed, vandaar.

De vriendinnen van mijn buurvrouw zijn ook Frans. 

Althans, ze spreken ook Frans. 

Mijn buurvrouw rookt niet. Ook al is ze Frans. 

Dat weet ik omdat haar Franse vriendinnen uit haar raam moeten roken. 

Ik ruik dat in mijn slaapkamer.

Mijn buurvrouw moet altijd vroeg opstaan. 

Dat vermoeden heb ik omdat ze het namelijk niet leuk vindt als ik ‘s avonds muziek draai. 

Omdat ze de dan volgende ochtend vroeg moet opstaan.

Ik begrijp dat wel. Ik denk niet dat dat iets typisch Frans is.

Mijn buurvrouw is best jong. Een jaartje of 23. 

Tenminste, dat denk ik.

Ik had laatst nog een grapje gemaakt toen iemand bij mij kwam eten en ook opmerkte dat mijn buurvrouw Frans was.

Ik zei toen: “Knap, hè, dat iemand van die leeftijd al zo goed Frans spreekt!”.

Mijn eetgast vond dat niet zo grappig.

Mijn buurvrouw is een onderhuurster, denk ik. Dat denk ik omdat er eigenlijk nooit post in ons huis binnenkomt voor iemand met een Franse voor, of- achternaam.

Tenzij Nienke Hoekstra een Franse naam is. Maar dat lijkt mij sterk.

Dus ergens denk ik dat mijn buurvrouw niet lang mijn buurvrouw zal blijven. 

Ik denk dat ze hier is voor een slimme Franse traineeschip bij een slim Frans bedrijf en dat ze daarna dan weer naar Frankrijk terug zal gaan.

Of naar Algerije. Dat kan natuurlijk ook. Want daar spreken ze ook Frans.

Maar daar zal ik nooit achterkomen, denk ik. 

Mijn Frans is niet zo goed, vandaar.